Yayın başlar başlamaz hemen 'birinci yarı finalle aynı açılış gösterisi mi?' dedim. Dedim ama biraz erken davrandım çünkü ilerleyen dakikalarda bizi çok güzel anlar bekliyordu. Sunucular Petra ve Mans 'Eurovision nedir?' isimli hoş bir açılış yaptılar.
Ve tabii ki yayın bittiğinde ise ilk düşüncelerim 'kesinlikle ikinci yarı finali tekrar izlicem' oldu. Şurası kesin ki birinci yarı final gibi sönük bir gece olmadı. Aksine kişisel favorilerim yarıştığı için daha bir heyecanlı geçti.
Birinden başlayalım mesela; Bulgaristan.
Yılın yapılabilecek en mükemmel şarkısıydı. Yersizce gözlerde büyütülen diğer aptal şarkılara göre birinciliğe aday bir şarkıydı. 'Aşk bir suç olsaydı' ve tabii ki Poli. Sen ne kadar sevimli, cana yakın birisin öyle... Ses mükemmel, şarkı mükemmel ama.
Sahne çok boştu ve ya bilmiyorum ama gözüm pyro aradı. Şarkının bir yerinde efekt olsa süper olabilirdi.
Bir diğer favorilerimden; Ukrayna.
Sebebini, neden desteklediğimi, şarkıyı, performansı ya da sesi eleştiremem. Eleştirmem. Şarkının taşıdığı değer önemlidir benim için. Siyasi diyenleri lütfen pistten alalım. Artık bu şarkıya siyasi demek bayağılaştı çünkü.
Diğer alt favorilerimden Litvanya ve Letonya finale kalabildiler. Ne yazık ki Norveç.
Evet Norveç diyorum ve susuyorum. Böylece yazıyı da sonlandırıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder